Toen ik geconfronteerd werd met meerdere paniekaanvallen waarbij ik hyperventileerde heb ik daar de grens getrokken.

Allereerst dankjewel voor het dragen van deze verantwoordelijkheid en het creeëren van een safeplace waar we onze ervaringen kunnen delen.

Door het lezen van enkele andere verhalen die via Instagram gedeeld werden ben ik me eigelijk gaan realiseren dat mijn angsten en klachten misschien helemaal niet door mijzelf komen en waarschijnlijk zijn ontwikkeld tijdens de ongezonde leeromgeving op het Amfi.

Ik zal het proberen kort te houden. Ik ging naar Amfi van sept. 2015 tot feb. 2020, ja zoals je ziet heb ook ik een halfjaar ertussenuit moeten pakken omdat het simpelweg niet meer ging. Ik heb de richting Int. Management gevolgd en kwam als meisje uit Limburg na de middelbare school in Amsterdam. Zoals vele was het eerste jaar een grote shock, ik was niet bekend met de creatieve industrie en de verwachtingen waren een zware last op mijn schouders. Ik heb de eerste 2 jaar van de opleiding samen met mijn klasgenoten veel nachten zonder slaap doorgebracht, heel hard gewerkt om deadlines te halen.

Op een deadline moment ging ik mentaal kapot van de faalangst en onzekerheid, en daarna moest ieder vaak slechte feedback incasseren, vaker persoonlijker dan professioneel. Ik heb altijd lichte prestatie angst gehad, al van kinds af aan, maar de eerste 2 jaar op Amfi was ik na een deadline minstens 5 dagen ziek met intense migraine klachten. Ik kon niks dan in bed liggen met veel pijn en alle gordijnen dicht, zo donker mogelijk. Na een aantal dagen ging het dan weer en begon het hele gebeuren weer van voor af aan, werkend naar de volgende deadline.

Vanaf jaar 3 wilde ik dit anders aanpakken, ik koos de projecten die ik leuk vond en hierdoor ging het beter. Onderhand was iedereen "gewend" aan het doorwerken van 1 of 2 nachten zonder slaap voor een deadline, dat hoorde er eenmaal bij. Ook was het heel normaal dat vele van ons last hadden van migraine klachten en somberheid.

Ik heb toen ook stage gelopen bij Acne Studios, voor vele een droom. Helaas heeft deze reality-check mij compleet afgeschrikt. Ik werkte hier 50-60 uur per week op kantoor, moest in het weekend nog werken aan een processbook voor Amfi en was benaderd om voor Amfi deel te nemen aan een speciale Marketing wedstrijd met andere studenten.

Dit halfjaar heeft me compleet de motivatie gekost, ik heb geen enkel moment vrijetijd gehad tijdens mijn tijd in Stockholm, en ik voelde me erg somber en depressief. Ik voel me nog altijd in de steek gelaten door Amfi dat niemand Acne Studios heeft aangesproken op het werk dat van mij werd verwacht. Een jonge student zou door de school moeten worden beschermd tijdens een stage periode..

In het 4e jaar, toen de scriptie periode aanbrak ging het helemaal mis. Mijn lange relatie liep stuk, mijn vader werd ziek en ik kon de druk van de scriptie niet aan. Toen ik geconfronteerd werd met meerdere paniekaanvallen waarbij ik hyperventileerde heb ik daar de grens getrokken, het kon niet meer zo. Ik heb kort in een gesprek met de coach aangegeven dat het niet meer ging en wat de redenen daarvan waren. Hij begreep mijn beslissing en hoopte mij komend semester weer te zien. Tot mijn spijt heb ik in de tussentijd nooit meer iets gehoord en ook hier was ik erg teleurgesteld in de betrokkenheid van de docenten omtrent mijn mentale welzijn. Ik ben toen tijdelijk terugverhuisd naar mijn ouders om vanuit daar mijn scriptie het volgende semester af te maken. Dit ging stukken beter, ik was geen moment bij Amfi in de buurt en voelde me meer op mijn gemak.

Echter, bij de laatste contact momenten op het Amfi kreeg ik zelfs een paniekaanval en benauwdheid toen ik het school gebouw in liep. Na een lange tijd weg te zijn geweest voelde ik meteen de negatieve energie en hoge druk op me. Sindsdien ben ik verhuisd naar Maastricht en heb ik er bewust voor gekozen niets meer te willen doen in de mode, het heeft me alles gekost, mijn zelfvertrouwen en motivatie.

Ik ben nogsteeds opzoek naar een andere passende baan die mij leuk lijkt, maar ik heb erg veel last van faalangst en onzekerheid. Ik hoop hier nu voor behandelt te worden, maar helaas denk ik dat Amfi een grote rol heeft gespeeld in het verder ontwikkelen hiervan. Enkel ben ik dankbaar voor de mooie vriendschappen die ik met klasgenoten heb opgebouwd en het begrip dat we hebben naar elkaar omdat we allemaal 'door hetzelfde' zijn gegaan. Ik zal Amfi nooit aanraden, eveneens de industrie.

Ik hoop dat we hier samen iets mee kunnen en dat we gehoord worden. Als ik iets anders kan bijdrage doe ik dat met alle liefde.