Ik heb mij zo enorm gefrustreerd en eenzaam gevoeld tijdens mijn scriptie in het buitenland.

Ik vind het hartstikke knap en fijn dat jullie actie ondernemen en hierdoor andere (ex) studenten van het AMFI hierbij helpen! Ik wilde graag een persoonlijke ervaring met jullie delen die mij tot nu toe nog heeft geraakt en die ik toendertijd, en zelfs nu nog steeds niet, eigenlijk met niemand van het AMFI heb kunnen delen. Dit is alweer een paar jaar geleden gebeurd, dus ik probeer het allemaal weer uit mijn eigen herinneringen te graven.

Ik ben in 2017 afgestudeerd aan het AMFI (International Fashion&Management). Over het algemeen heb ik een prima tijd gehad aan het AMFI tot aan mijn eindscriptie toe. In 2016 ben ik begonnen aan mijn eindscriptie en heb ik besloten om tegelijkertijd ook een afstudeerstage te doen in Hong Kong.

Ik kan me herinneren dat ik dit van te voren had besproken met mijn mentor  en mijn afstudeer coaches, om te zien hoe zij hierover dachten. Het was prima, alleen werd er al snel duidelijk gemaakt dat mijn coaches er niet mee eens waren dat ik het in het BUITENLAND ging doen, want dat zou gelijk in een onvoldoende eindigen volgens hen, omdat ik me dan niet volledig kon concentreren op mijn scriptie. Ook waren ze het er niet mee eens bij wie ik mijn afstudeerstage ging doen (hier heb ik ook stage gedaan tijdens mijn International Production semester, naar aanrading van het AMFI zelf!). Ik heb er voor gekozen om het toch te doen.

Wat er daarna volgde was naar mijn mening een reeks van pesterijen, demotiverende en onbehulpzame commentaar en uitwisselingen via de mail. Er werd meteen al geroepen dat ik nog geen datum voor mijn eindpresentatie hoefde in te plannen, omdat ik mijn scriptie 'waarschijnlijk toch niet zal halen'.

Daarna vertrok ik naar Hong Kong om daar verder te werken aan mijn scriptie. Ik heb in die tijd geen Skype of telefoon gesprekken gehad met mijn coaches, terwijl ik hier wel om heb gevraagd. Er werd dan wel feedback gegeven over de mail, wat vaak erg minimaal en teleurstellend was, waardoor ik steeds extra feedback heb aan een andere leraar.

Ik heb toen een email gestuurd naar mijn mentor dat ik het niet fijn vond dat mijn coach uiteindelijk mijn scriptie zou nakijken, omdat ik het gevoel had dat hij er in het algemeen geen interesse in had en ook absoluut geen interesse had om mij te helpen en dat het commentaar die hij gaf niet bouwend was. Hij had inmiddels 'toch al besloten dat ik het niet ging halen'. Er werd er naar geluisterd, maar verder niks aan gedaan.

Uiteindelijk was het zover om dan toch mijn eindpresentatie in te plannen. Het was vanaf het begin al duidelijk dat ik mijn eindpresentatie niet samen met de rest van mijn klasgenoten (in januari of begin februari) kon doen, omdat ik dus nog steeds bezig was met mijn afstudeerstage. Dat was geen probleem, volgens mijn coaches. Daar kunnen we een andere datum voor inplannen. Dat mocht zelfs via Skype als dat echt moest. Weken of misschien wel maandenlang heb ik gevraagd naar een datum om mijn eindpresentatie te doen, omdat ik een ticket terug moest boeken. Dat werd telkens maar uitgesteld. Uiteindelijk kon het in februari helemaal niet meer, want mijn mentor ging naar Spanje en heb ik mijn eindpresentatie in maart moeten doen, waardoor ik een extra schooljaar heb betaald omdat ik niet in februari mijn diploma heb kunnen ontvangen.

Uiteindelijk ben ik dus in maart afgestudeerd met een extreem opgelaten en bitterzoet en vooral een boos gevoel.

Ik heb mij enorm gefrustreerd en eenzaam gevoeld tijdens mijn scriptie in het buitenland. Ik heb geen enkel support ontvangen van geen van mijn docenten, puur omdat ze het er niet mee eens waren dat ik een scriptie in het buitenland ging doen en niet achter het bedrijf van mijn afstudeerstage stonden?

Maanden later had ik ook van andere AMFI studenten gehoord dat ik vervolgens als negatief exemplaar werd gebruikt tijdens hoorcolleges om afstudeerstages (in het buitenland) aan anderen af te raden. Hier werd mijn naam niet bij genoemd, maar was het voor vrienden heel duidelijk dat het over mijn ervaring ging.

Jaren later voel ik mij er nog steeds erg gefrustreerd over en heb ik het mijzelf verweten dat ik dit nooit met iemand van het AMFI bestuur heb besproken. Ik was al blij genoeg dat ik die school nooit meer hoefde te zien. Ik hoop nu dat ik jullie of iemand anders met dit verhaal kan helpen of wellicht dat jullie mij kunnen helpen om mijn ervaring aan het AMFI (voor nu anoniem) te delen.

ik ben blij dat ik in ieder geval mijn verhaal hier kwijt kan!